بطری های پمپ سنتی

سنتی دستگاه های ضد عفونی کننده دست که در ابتدا به عنوان بطری پمپ معرفی شد، سابقه ای طولانی به چندین دهه قبل دارد. این تلگراف های اولیه دارای مکانیزم ساده ای بودند که در آن کاربران به صورت دستی یک پمپ یا اهرم را فشار می دادند تا ضدعفونی کننده را در دستان خود قرار دهند. در حالی که طبق استانداردهای امروزی ابتدایی هستند، اما نقش مهمی در ارتقای بهداشت دست داشتند. آنها معمولاً در خانه ها و مشاغل کوچک یافت می شوند.

با این حال، بطری های پمپ سنتی چندین محدودیت داشتند:

خطر آلودگی متقاطع: این تلگراف‌ها از کاربران می‌خواهند که پمپ را لمس کنند، که اگر چند نفر از یک تلگراف استفاده کنند بدون اینکه ابتدا دست‌هایشان را ضدعفونی کنند، می‌تواند منجر به آلودگی متقاطع شود.

ظرفیت محدود: بطری‌های پمپ سنتی ظرفیت محدودی داشتند و نیاز به پر کردن مکرر داشتند، بنابراین برای مناطق پرتردد مناسب نیستند.

توزیع ناسازگار: مقدار ضدعفونی کننده توزیع شده با هر پمپ متفاوت بوده و منجر به هدر رفتن احتمالی یا پوشش ناکافی دست می شود.

دیسپنسرهای بدون لمس

نیاز به بهبود بهداشت و تمایل به کاهش کاستی‌های بطری‌های پمپ سنتی باعث توسعه دستگاه‌های ضدعفونی‌کننده دست بدون لمس شد. این دیسپنسرها نحوه دسترسی مردم به ضدعفونی کننده دست را متحول کردند:

فناوری سنسور: دستگاه‌های بدون لمس به سنسورهای مادون قرمز مجهز شده‌اند که حضور دست‌ها را تشخیص می‌دهند. هنگامی که کاربر دست های خود را زیر سنسور قرار می دهد، مقدار از پیش تعیین شده ضد عفونی کننده به طور خودکار توزیع می شود. این عملیات بدون لمس خطر آلودگی را به حداقل می رساند.

عملکرد بهداشتی: تلگراف های بدون لمس برای از بین بردن نیاز به تماس فیزیکی و کاهش پتانسیل انتقال میکروب طراحی شده اند. این ویژگی به ویژه در طول همه‌گیری کووید-19، زمانی که اقدامات بهداشتی تحت نظارت شدید بود، بسیار حیاتی شد.

عملکرد باتری یا الکتریکی: تلگراف های بدون لمس را می توان با باتری تغذیه کرد یا به پریزهای برق متصل کرد. این انعطاف پذیری عملکرد قابل اعتماد را در تنظیمات مختلف، از جمله مواردی که دسترسی آسان به منابع برق ندارند، تضمین می کند.

دیسپنسرهای دیواری و مستقل

دستگاه های ضد عفونی کننده دست در پیکربندی های مختلفی برای سازگاری با محیط ها و موارد استفاده مختلف ارائه می شوند. تمایز بین دیسپنسرهای دیواری و مستقل بسیار مهم است:

دیسپنسرهای دیواری: این دیسپنسرها به طور دائم به دیوارها چسبانده می شوند و برای مکان های پرتردد مانند سرویس های بهداشتی عمومی، ورودی ساختمان ها و راهروها ایده آل هستند. آنها در فضا صرفه جویی می کنند، بهداشت دست را ارتقا می دهند و نگهداری نسبتاً کمی دارند. دیسپنسرهای دیواری اغلب دارای مخازن یا کارتریج های قابل پر کردن مجدد برای پر کردن کارآمد هستند.

دیسپنسرهای مستقل: همان طور که از نام آن پیداست، تلگراف های ایستاده روی دیوار نصب نمی شوند و معمولاً روی پایه ها یا در مکان های مناسب قرار می گیرند. آنها تحرک و انعطاف پذیری بیشتری را ارائه می دهند و آنها را برای راه اندازی موقت، رویدادها و مکان هایی که نصب دیواری غیرعملی است، مناسب می کند. دیسپنسرهای مستقل قابل حمل نیز رایج هستند و در صورت نیاز می توان آنها را جابجا کرد.